Explorando San José

Hola a todos!

Hier spreekt An vanuit San José, Costa Rica!
In NL zat ik nog even te twijfelen of ik wel een blog zou schrijven, maar het blijft natuurlijk een makkelijke manier om mijn verhalen te delen. En zo kan ik de mensen die dat willen op de hoogte houden (en de schrijfkriebels begonnen al op te spelen :P).

Voor wie het nog niet duidelijk was:
Ik zal in Costa Rica 2 weken vrijwilligerswerk gaan doen plus 2 weken reizen en hetzelfde in Nicaragua. Totaal ben ik dus ongeveer twee maanden weg (kom terug op 26 april).

Afgelopen vrijdag ben ik vertrokken naar Costa Rica. Ik vloog van Amsterdam naar Panama en vervolgens naar San José (hoofdstad van Costa Rica). Op weg naar Schiphol kreeg ik bericht dat de vlucht zou vertrekken om 12:00 ipv 11:30, maar eenmaal bij de gate bleek dit langer te gaan duren. Er was een technische storing met de airconditioning en dat kon niet 1,2,3 worden opgelost dus moest er een ander toestel komen. Waardoor we dus pas om 15:00 zouden vetrekken! Wat een domper en ik kon dus wel fluiten naar mijn overstap in Panama, want er zat maar twee uur tussen beide vluchten. Maar daar was toch niets aan te doen, dus ik zou het wel zien als ik daar aankwam. De vlucht zelf was echt super chill. Om de zoveel tijd eten en drinken, warm dekentje erbij en films (o.a. Gooische vrouwen) kijken. En wat gaan er veel mensen aan de zuip tijdens zo'n vlucht! Flesje wijn hier, biertje daar en zelfs cognac en wat allemaal nog meer. In ieder geval vond ik de tijd nog redelijk snel voorbij gaan.
Eenmaal aangekomen in Panama (20:00 lokale tijd) moest ik mij melden bij de balie en kreeg ik een nieuwe instapkaart voor een andere vlucht dezelfde avond om 22:00 (super goed geregeld!). Ondertussen belde ik de organisatie in Costa Rica om mijn nieuwe aankomsttijd door te geven. Ik kwam om half elf aan in San Jose (de vlucht was ongeveer anderhalf uur maar in Panama is het een uur later dan in Costa Rica). Toen was het nog even spannend of mijn backpack ook de overstap had gemaakt, maar gelukkig wel :) Toen ik de gate uit liep stond daar een vrouw van de organisatie met een bordje met mijn naam erop en heeft zij mij met de auto naar het hostel gebracht waar de organisatie een bed had gereserveerd voor mij. Na wat uitleg over de diensten van het hostel was het 23:30 en ik was kapot!! Dus meteen mn bed ingedoken.

Het ontbijt in dit hostel zit inbegrepen in de prijs, dus tussen 8 en 9 worden er pannekoekjes gemaakt, koffie en verse ananas (jammie). Vervolgens ben ik zaterdag het centrum in gegaan waar ik de hele dag heb doorgebracht. Ben naar twee musea geweest: Museo de Oro (goud) en Museo Nacional, de markt, stuk of vijf parken bezocht, de winkelstraat doorgelopen (geen één winkel in geweest!) en af en toe op een bankje gezeten om mensen te bekijken. Wat me op viel? San José is fan van buiktruitjes! Waarbij het trouwens totaal onbelangrijk is of je er het lichaam voor hebt of niet. Een paar vetrollen meer of minder houden je hier niet tegen om een naveltruitje aan te doen! Hetzelfde geldt trouwens ook voor visnet truitjes (weet je wel, die ooit ook bij ons in waren). Er zijn ook vrouwen die er normaal bij lopen hoor. Ik wil hier niet de indruk wekken dat heel de vrouwelijke bevolking van San Jose in buik- en visnet truitjes loopt ;) En San José is fan van fast food. De MC Donalds, KFC's, Subways en Burger Kings vliegen je om de oren! Maar ik had van tevoren al gelezen dat San José vrij Amerikaans is, dus vandaar waarschijnlijk. In het nationale museum waar ik ben geweest zit ook een vlindertuin en toen ik daar liep kwam ik in gesprek met een Zweeds meisje die daar ook alleen was. Dus heb ik nog even met haar rondgelopen. Toen ben ik lopend weer naar het hostel gegaan. De hoofdweg moest ik constant rechtdoor volgen en op een gegeven moment moest ik "ergens" rechts afslaan. Maar toen ik daar eenmaal liep kon ik mij niet meer herinneren waar ik nou precies naar rechts moest (oepsie...) En in mijn reisgids stond geen hele duidelijke kaart van de buurt van mijn hostel. Dus ik ben een winkel ingestapt en heb het daar gevraagd en daar werd me verteld dat ik een stuk terug moest en vervolgens moest oversteken naar de andere kant van de weg. Maar ik wist héél zeker dat ik aan de kant van de weg moest blijven waar ik al was. Ik heb die man dus maar vriendelijk bedankt voor de uitleg en vervolgens naar het hostel gebeld, want het leek mij niet echt een slim plan om als een kip zonder kop rond te gaan lopen. Het was nog licht, maar toch ;) Ik vertelde dus in welke straat ik stond en de jongen van het hostel zei dat ik inderdaad al vlakbij was. Maar nu komt het: in midden-Amerika duiden ze richting aan met termen als in "vanaf plek X 200 meter in noordelijke richting", om maar een voorbeeld te noemen. Right... dat werkt dus niet voor iemand met 0,0 richtingsgevoel (ik dus ja)! Dus hij begon inderdaad van ja je moet richting het oosten (of westen, ik weet niet meer wat hij precies zei). Ik zei dus heel voorzichtig aan de telefoon: maar ik ben niet echt gewend om de weg te vinden in termen als in naar het noorden, oosten. Dus hij: oh.... *stilte* Dus ik: ik zie wel een wasstraat en een supermarkt. Dus hij weer: oh maar dan moet je die straat naar rechts en vervolgens naar links. Hoppa in 5 minuten was ik er! Had ik het op eigen kracht toch nog best goed gedaan! Na wat gegeten te hebben was ik weer gesloopt (door het rondlopen de hele dag en de jetlag), dus ik ging al rond 21:30 naar bed.

Zondag ben ik samen met een Oostenrijks meisje uit mijn hostel even de stad in gegaan en s'middags met haar naar de film Kingsman (een aanrader!) geweest. Zij had al vrijwilligerswerk gedaan op een schildpaddenproject (wat mijn eerste keus was voor Costa Rica) dus zij kon mij hier veel over vertellen wat mij alleen maar nog enthousiaster maakte!
Trouwens echt grappig hoe snel je in gesprek raakt met mensen in een hostel. Je hebt uiteraard allemaal één ding gemeen, namelijk: reizen. Dus je hoeft daar maar één vraag over te stellen en voor je het weet ben je een half uur met iemand in gesprek over wat diegene allemaal heeft gedaan of nog gaat doen en voor hoe lang die persoon hier is, etc. Sommige mensen doen alleen Costa Rica, maar andere doen net als ik een combi met Nicaragua en weer andere doen een combi met Panama of Guatemala. Dus voor je het weet vliegen de tips je om de oren! Ook best veel mensen zijn hier voor vrijwilligerswerk. Meer dan ik had gedacht eigenlijk. Het hostel (Bekuo) zelf zou ik ook zeker aanraden als iemand ooit hierheen wilt gaan. In de ochtend bij het ontbijt kom je iemand tegen die je de dag ervoor hebt gesproken en verder kun je in de gemeenschappelijke ruimte een praatje met iemand maken (en dus iemand vragen om met jou erop uit te gaan) of gewoon je eigen ding doen (lezen, tv kijken of op de computer).

Maar goed, nu het allerbelangrijkste: vanochtend had ik om 09:15 een gesprek over mijn vrijwilligerswerk. Eerst kreeg ik algemene informatie over de gang van zaken en vervolgens mocht ik aangeven wat ik het liefst wilde doen. Dus ik zei meteen: ik wil heeeeel graag een schildpadden project doen en het maakt me niet heel veel uit in welke gebied als het maar met Tortugas (schildpadden dus :P) is. Ze zei toen dat ik om 13:00 terug moest komen en in de tussentijd zou zij gaan bellen om te vragen waar ik terecht kon. Op elk project is uiteraard maar plaats voor een bepaald aantal vrijwilligers.

Toen ik daar om 13:00 was zei ze dat ik nog een half uurtje moest wachten want ze had nog geen antwoord. Dit half uur werd uiteraard een uur, maar deze "flexibiliteit met tijd" ben ik al gewend uit Spanje, dus ik stond hier niet echt van te kijken. Het Oostenrijkse meisje was met mij mee gegaan dus samen dronken we een kopje koffie in de tussentijd. Vervolgens kwam ze terug en vertelde mij.... trommelgeroffel alstublieft..... dat ik geplaatst ben op een schildpadden project!!!!! WOEHOE! Ben echt super blij! :D Morgen pak ik om 10:30 de bus (wat mij dus nu de tijd geeft voor deze blog) en zal ik rond 16:00 aankomen op het project (het is hier trouwens 7 uur vroeger dan in NL) . Het ligt aan de Pacifische (west) kust van Costa Rica en heet Bahia de los Piratas (in de provincie Guanacaste). Ik zal hier zes dagen per week aan het werk gaan, zowel overdag als s'nachts. Werktijden verschillen per dag. Het werk zal bestaan uit patrouille lopen (dit gebeurt s'nachts) waarbij we op zoek moeten gaan naar eieren of schildpadden. Als we die vinden moeten we de gegevens noteren: lengte, gewicht, zijn ze aangevallen of niet? De eieren moeten we dan naar een veilige plek brengen. Andere werkzaamheden kunnen zijn: het strand schoonmaken, het vrijwilligershuis schoonmaken, helpen met koken, etc. Er is een kok aanwezig die 3 x per dag een maaltijd zal voorbereiden. Typisch Costa Ricaans eten, dus vooral rijst en bonen. Alle vrijwilligers (lokale en internationale) slapen in hetzelfde huis met stapelbedden en gemeenschappelijke ruimtes en bovenal is alles back to basic. Op dit project is volgens mij wel electriciteit dus ik kan wel mijn e-reader, telefoon, etc. opladen, maar uiteraard geen internet. Vandaag heb ik wel een Costa Ricaanse simkaart gekocht, dus misschien ben ik af en toe wel bereikbaar, maar ga er maar vanuit dat jullie de komende twee weken weinig van mij zullen horen (dus niet in de stress schieten alstublieft!).

Ik heb er echt super veel zin in en ben blij dat ik dit nu echt ga meemaken!! Ook vind ik het prima om San José te verlaten. Het was leuk om deze stad te ontdekken, maar het is niet mijn ding. Te massaal en te Amerikaans. Wel jammer eigenlijk, want als je de kerken enzo ziet moet het wel zo zijn dat het ooit echt een mooie stad was, maar zijn ze op een bepaald moment begonnen met het uit de grond stampen van 'moderne' gebouwen en is het dus te massaal en Amerikaans geworden. Maar dit is mijn mening uiteraard. Of na ja niet alleen van mij eigenlijk, want heb al een aantal mensen gesproken die er precies hetzelfde over denken :P Haha!! Dus ben blij dat mijn project niet in San José is. Het weer was hier nog niet spectaculair trouwens. Ik moest wel met een lange broek/ legging en vest over straat. Maarrrrr aan de Pacifische kust is het weer waarschijnlijk een stuk beter :D

Nou dan lijkt het me nu de hoogste tijd om af te ronden, want ik maak het natuurlijk weer veel te lang (ik dacht ik schrijf even snel een verhaaltje over mijn eerste dagen hier :P ). Ik hoop dat ik na mijn vrijwilligerswerk een hostel kan scoren met Wifi of computers zodat ik de tweede kan schrijven. Maar wanneer dit zal zijn, geen idee..

Hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen!

Un beso,
An

PS: ik zal foto's proberen te uploaden. Hoop dat het lukt (computer is nogal traag!).